استبداد در قرن بیست و یکم درشکه ای در اتوبان تمدن جهانی

استبداد در قرن بیست و یکم

درشکه ای در اتوبان تمدن جهانی

امروز 25 بهمن 1389 در چهارراه قصر ( تقاطع شریعتی و عباس آباد ) تهران ساعت 9 صبح یک نفر  در حالیکه تصویر فرزندان شهیدش در دست و شال سبز بر گردن داشت بالای تاور ( جرثقیل ساختمانی ) واقع در پروژه مترو چهارراه قصر رفته بود  و قصد خودکشی داشت .

نزدیک به پانصد نفر از مامورین شامل نیروی انتظامی، ضد شورش ، آتش نشانی و اورژانس در منطقه آمده بودند و قریب دو ساعت طول کشید تا ایشان پایین آورده شوند و مسیر باز شود .

من خود شاهد تمام این وقایع بودم .

در طول روز هم در مناطق مرکزی تهران از جمله انقلاب ، ولیعصر ، دانشگاه تهران و تمام خیابانهای اطراف ، آریاشهر ، میدان فاطمی ، خیابان جمهوری ، فردوسی  و مناطق دیگردرگیری و تظاهرات بود.

نیروهای ضد شورش و بسیج و لباس شخصی نیز با باطوم ، گاز اشک آور و تیر هوایی به مقابله با مردم پرداختند .

از صبح هزاران نفر نیروی ضد شورش و انصار حزب الله و بسیج با تجهیزات مختلف ازجمله چماق و باطوم و گاز اشک آور و سلاح گرم آماده سرکوب بودند .

تظاهرات و درگیری تا الان ساعت 50 / 10 شب ادامه دارد .

این درگیری ها نشانگر افزایش شدت نارضایتی عمومی مردم به خصوص نسل جوان همانها که بعد از انقلاب 57 متولد گشته اند ، میباشد .

نسل انقلاب بیشترین مشکل را با انقلاب اسلامی دارد !

چرا چنین است ؟

نظام های بسته و انحصار گرا که بر اساس روابط شخصی و فامیلی شکل می گیرند ، هموراه شایسته سالاری را فدای منافع شخصی و گروهی و ایدئولوژیک می نمایند .

گزینش سالهاست که در ایران بلای جان جوانان شده .

در تمام رشته های علمی، فنی و تخصصی به جای سوالات و مسائل تخصصی ،  اصول دین و نماز و وضو می پرسند .

هرکه سابقه بسیج دارد ازانواع سهمیه ها بصورت مشرع و نامشرع بهره می برد .

 به بهانه ارجهیت تعهد بر تخصص .

و بعد همین افراد غیر متخصص به ظاهر متعهد در پروژه هایی چون مسکن مهر و پروژه های راه سازی ،  رشوه های چند میلیارد تومانی می گیرند .

این نشان میدهد که :

انسان غیر متخصص هرگز نمی تواند به کار و وظیفه اش متعهد باشد .   

چرا چنین است ؟

استبداد مذهبی که با هر گونه انتقاد و اعتراض به شدت مشکل دارد و آن را کفر و محاربه علیه حکومت اسلامی میداند ، به خاطر همین انتقاد ناپذیریش به سوی فساد و تباهی سوق پیدا میکند و به دلیل بسته بودن و ناشایسته سالاریش  و سیستم مدح و ثنا و درغ و ریا که در آن حاکم است روز به روز به سوی انحطاط  و نابودی پیش میرود و نمی تواند خواست و نیازهای مردم به خصوص نسل های نو را تامین نماید .

نتیجتا با انباشت خواسته ها و مطالبات ، بن بست شدت پیدا می کند و چون نظام های استبدادی به خصوص استبدادی مذهبی با هرگونه اصلاح و بهبود مشکل دارند ، تنش بین نیروهای مردمی طرفدار تغییر و اصلاح ازیک سو و  نیروهای وابسته به قدرت (و منافع مادی حاصل از آن) افزایش پیدا کرده و به سوی انفجار پیش میرود.

 روندی که د ر مصر و تونس شاهد آن بودیم و در ایران نیز تداوم دارد .

البته در ایران نیروهای طرفدار استبداد حاکمه به دلیل بهره گیری از اهرم های اقتصاد و مذهب  و نیروهای نظامی بسیار نیرومندند و شکست آنان سخت تر .

اما به هر ترتیب این انفجار مطالبات در ایران نیز رخ خواهد داد و هر قدر این فنر بیشتر فشرده شود انفجار شدید تر و با آسیب  و خونریزی بیشتر رخ خواهد داد .

و این چیزی نیست که به نفع کشور باشد .

حاکمیت باید اگر خودرا مردمی می داند و ادعا دارد که طرفدار مردم سالاری است ، با اصلاح و رفرمیسم همراهی کند .

اگر چنین نشود تباهی و فساد در حکومت از یک سو و افزایش فشار بر مردم به خصوص در بعد اقتصادی ایران را وارد فازجدیدی از سقوط قرار خواهد کرد .

ضمنا باید بدانیم که :

روند دموکراتیزاسیون روندی جهانی است و ایران نیز دیر یا زود مجبور است بپذیرد .

ادامه نظام  فعلی تداوم انحطاط  کشور است و لاغیر .

کارآمدی استبداد در قرن بیست و یکم به همان انداه کارآمدی  درشکه در اتوبان است .

ملل دیگربا سرعت سرسام آوری در حال پیشرفت و توسعه اند و ما انتظار داریم درشکه ی کهنه استبداد ایرانی پابه پای پابه پای خودروهای مدرن آنان پیش رود .

حال ایرانیان باید تعیین کنند که درشکه را ترجیح میدهند یا ...